Εἴδωλο τοῦ ἰνδικοῦ κιναίδου εἰδωλολατρικοῦ θεοῦ Βούδδα, βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως ἑστὼς ἐν τόπῳ ἁγίῳ (Δα 9,27˙ 12,11˙ Μθ 24,15˙ Μρ 13,14˙), στὸ Ἅγιον Ὄρος, μέσα στὸ καθολικὸν (= κεντρικὸ ναὸ) τῆς μονῆς Ἰβήρων. εἶναι ὁ κεντρικὸς πολυέλαιος τοῦ ναοῦ, τοῦ ὁποίου ἡ κατώτατη ἀπόληξι εἶναι ἕνα κεφάλι τοῦ Βούδδα. τὸν τεράστιο μπρούντζινο πολυέλαιο πῆρε ἀπὸ ἰνδικὸ εἰδωλολατρικὸ ναὸ ὡς λάφυρο κάποιος Πέρσης στρατηγός, κι ἀπὸ τοὺς Πέρσες τὸν πῆρε ὡς λάφυρο κάποιος Βυζαντινὸς στρατηγός. καὶ μετὰ τὸν Ι΄ αἰῶνα, ποὺ ἱδρύθηκαν τὰ μοναστήρια τοῦ Ἁγίου Ὄρους, κάποιος ἄλλος βυζαντινὸς αὐτοκράτορας τὸν χάρισε στὴ μονὴ Ἰβήρων. καὶ οἱ μοναχοὶ τῆς μονῆς τὸν θεώρησαν σπουδαῖο κελεπούρι καὶ κρέμασαν τὸν πολυέλαιο αὐτὸ μὲ τὸ βδελυρὸ εἴδωλο στὸ καθολικὸν τῆς μονῆς˙ σὲ σημεῖο ποὺ νὰ περνοῦν καὶ τὰ ἅγια κάτω ἀπὸ τὸ Βούδδα. καὶ δὲν βρέθηκε ποτὲ κανεὶς νὰ τὸ βγάλῃ αὐτὸ τὸ εἴδωλο καὶ νὰ τὸ λιώσῃ καὶ νὰ τὸ κάνῃ σκάρες τῶν ἀποχετεύσεων τῆς μονῆς. κλασσικὸ δεῖγμα κι αὐτὸ τοῦ ὅτι τὸ Ἅγιον Ὄρος εἶναι ἡ κερκόπορτα, ἀπὸ τὴν ὁποία μπαίνουν στὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ ἐκκλησία πολλὰ βρόμικα καὶ κακόδοξα κι αἱρετικὰ καὶ εἰδωλολατρικὰ πράγματα.
 
 
Μελέτες 5 (2008)