Ῥωτήθηκα ἂν στὸ μωαμεθανισμό, στὸ ἰσλὰμ τῶν μουσουλμάνων, ὑπάρχει μοναχισμός. καὶ ἀπαντῶ.
Ὑπάρχει στὸ ἰσλὰμ μοναχισμός. τὸ Κοράνιο δὲν προβλέπει μοναχισμό, ἀλλὰ δὲν χρειαζόταν νὰ προβλέπῃ, γιὰ νὰ ὑπάρξῃ. ὁ μοναχισμὸς στὸ μωαμεθανισμὸ ἀνθεῖ ἀπὸ τὸ ΙΓ’ αἰῶνα, καὶ δὲν πρόκειται νὰ ἐκλείψῃ. οἱ μωαμεθανοὶ μοναχοὶ λέγονται δερβίσηδες ( = ἀκτήμονες) καὶ οἱ μονές των τεκέδες (=μοναστήρια). ἀπὸ τὸ 622 μέχρι τὸ 1922 —ἀκριβῶς 1300 χρόνια— τὸ ἰσλὰμ διακρίνεται σὲ ἀραβοκρατούμενο (622 - 1072) καὶ τουρκοκρατούμενο (1072 - 1922). στὰ 450 ἀραβικὰ χρόνια τὸ ἰσλὰμ δὲν εἶχε μοναχισμό. στὰ 850 τουρκικὰ χρόνια ὅμως ἀπέκτησε˙ μετὰ τὰ πρῶτα 130 τουρκικὰ χρόνια.
Εἰσήγαγε δὲ στὸ ἰσλὰμ τὸ μοναχισμὸ ὁ Ἕλληνας ἡγούμενος ἑνὸς μοναστηριοῦ τοῦ Ἰκονίου ‘’Διδάσκαλος Τζαλὰλ - Ντῖν ἀλ Ῥούμι’’. ‘’Διδάσκαλος (Μεβλανὰ)’’ ἦταν ὁ τίτλος του, ὅπως λέμε τώρα ‘’Δόκτωρ’’. ‘’Τζαλὰλ - Ντῖν’’ εἶναι τὸ διπλὸ πλέον ὄνομά του, τουρκικὸ Τζαλὰλ καὶ βυζαντινὸ Ντῖν = Κωνσταντῖνος (Ντῖνος). τὸ ‘’ἀλ Ῥούμι’’ θὰ πῇ ‘’ὁ Ῥωμιός’’, ‘’ὁ Βυζαντινός’’, ‘’ὁ Ἕλληνας’’. αὐτὸς λοιπὸν ὁ Τζαλὰλ - Ντῖν ὁ Ῥωμιὸς τὸ ΙΓ’ αἰῶνα, ὅταν κατὰ τὴν τότε διάλυσι τῆς Βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας καὶ τὴ φραγκοκρατία (1204 - 61) οἱ Ὀθωμανοὶ κατεῖχαν σχεδὸν ὅλη τὴ Μ. Ἀσία, ζήτησε ἀπὸ τοὺς Τούρκους κι ἐπέτυχε νὰ διατηρήσῃ τὸ μοναστήρι του ἀκέραιο κι ἀπείραχτο μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς μοναχούς του. ἐπέτυχε ἐπίσης νὰ συνεχίσῃ τὶς ἐκστασιακὲς ἐπιδόσεις τῶν μοναχῶν του τόσο μὲ τὸ ἀφιὸν (=ὄπιον, ἡρωΐνη) ὅσο καὶ μὲ τὰ γνωστὰ ζαλιστικὰ καὶ παραισθησιακὰ στριφογυρίσματα τῶν μοναχῶν - δερβίσηδων, μὲ τὰ ὁποῖα γίνονται ἰμὰμ μπαϊλντὶ (=μπαϊλντισμένοι ἰμάμηδες, λιπόθυμοι ἰμάμηδες, πεσμένοι στὸ ἔδαφος μαῦροι ῥασοφόροι, ὅπως ἡ μαύρη μελιτζάνα στὸ πιάτο), μὲ ἀντάλλαγμα νὰ γίνουν μωαμεθανοὶ κι αὐτὸς καὶ οἱ μοναχοί του ὅλοι καὶ νὰ ἱκανοποιοῦν κι αὐτὸς καὶ οἱ μοναχοί του τὶς σοδομιτικὲς ἀνάγκες τῶν Ὀθωμανῶν. οἱ Ὀθωμανοὶ δέχτηκαν πρόθυμα κι ἐξακολούθησαν νὰ ἐπονομάζουν κι αὐτὸν καὶ τοὺς μοναχούς του σούφι (= σοφοί, φιλόσοφοι, νηπτικοί). ἔγινε δηλαδὴ τὸ μοναστήρι του σοδομιτικὸ πορνεῖο τῶν Ὀθωμανῶν. κι ἔτσι δὲν ἀπαρνήθηκαν ποτὲ τὴ μοναχική τους ἰδιότητα καὶ τὴν ‘’ὑπακοή’’ τους. ἔτσι μπῆκε ὁ μοναχισμὸς στὸ ἰσλάμ.
Τὸ παράδειγμα τοῦ Τζαλὰλ - Ντῖν μιμήθηκαν καὶ ἄλλοι σούφοι σ̉ ἄλλα μοναστήρια. κι ὁ μοναχισμὸς στὸ ἰσλὰμ φούντωσε˙ ὡς γάγγραινα νομὴν ἔσχε(Β’ Τι 2,17). ντερβὶς τεκὲ ἀφιὸν παραισθησιογόνες γυροβολιὲς γιὰ ἔκστασι ἐνοράσεις καὶ ὁράματα καὶ κιναιδισμός. ὅπως ἀκριβῶς ἦταν καὶ τὰ προχριστιανικὰ πορνοτελεστήρια τῆς Θεομήτορος Κυβέλης μὲ τοὺς καὶ τὶς ἱεροδούλους, καβίρους, κορύβαντας, Γάλλους, φαλλοβάτας, στυλίτας, ἀνιπτόποδας χαμαιεύνας καὶ λοιποὺς μοναχοὺς τῆς εἰδωλολατρίας. ἡ παράδοσι συνεχίζεται. παράδοσι ὑψηλῆς ἀντοχῆς.
Μελέτες 7 (2010)
