Ἀκούγεται ἡ θεωρία˙ ‘’Ὁ θεὸς δὲν στέλνει στὴν κόλασι κανέναν˙ δὲν ἔχει κόλασι˙ ἔχει μόνο παράδεισο, καὶ στὸν παράδεισο θὰ τοὺς πάρῃ ὅλους, ἀκόμη καὶ τὸ διάβολο˙ διότι ὁ θεὸς δὲν εἶναι κακός˙ εἶναι γεμάτος ἀγάπη. ἡ κόλασι εἶναι ἔννοια ἀσυμβίβαστη μὲ τὴν ἀγάπη τοῦ θεοῦ’’. τὴ θεωρία αὐτὴ τὴ λένε ἄνθρωποι δυὸ κατηγοριῶν πολὺ διαφορετικῶν μεταξύ τους˙ οἱ μὲν εἶναι ἄπιστοι ἀκάθαρτοι καὶ ἄδικοι, οἱ κακοὶ ποὺ ἔχουν νὰ φοβοῦνται κόλασι καὶ γι̉ αὐτὸ χάλκευσαν αὐτὴ τὴ σοφιστικὴ θεωρία, οἱ δὲ εἶναι πιστοὶ ἁγνοὶ καὶ δίκαιοι, δηλαδὴ οἱ καλοὶ ποὺ παραπείστηκαν ἀπὸ τοὺς πρώτους, ἐπειδὴ τὸ ἐπιχείρημά τους γιὰ τὴν ἀνυπαρξία τῆς κολάσεως φαίνεται ἐκ πρώτης ὄψεως λογικὸ καὶ γεμάτο δῆθεν ἀγάπη καὶ εὐλάβεια.
Ἀπαντῶ. Ναί˙ ὁ θεὸς εἶναι ἀγάπη (Α’ Ἰω 4,8)˙ δὲν εἶναι κακός. θὰ ἦταν πρὸς τοὺς καλοὺς κακός, σαδιστικὰ κι ἀδικαιολόγητα κακός, ἂν ἀλήθευε ἡ παραπάνω θεωρία, γιατὶ θὰ τοὺς ἐξαπατοῦσε, χωρὶς λόγο, χωρὶς νὰ τοῦ ἔχουν φταίξει, ἔτσι ‘’γιὰ πλάκα’’, πολὺ κακοήθη καὶ σαδιστικὴ ‘’πλάκα’’, φορτώνοντάς τους μιὰ ζωὴ δύσκολη μέχρι μαρτυρίου, ἐνῷ τοὺς κακοὺς θὰ τοὺς ‘’ἔκλεινε τὸ μάτι’’ πονηρὰ καὶ συνωμοτικά, κοροϊδεύοντας τοὺς καλοὺς καὶ ἐννοώντας˙ ‘’Μάγκες, κάντε τὸ κακὸ ποὺ σᾶς ἀρέσει, κι ἀφήστε αὐτοὺς τοὺς βλᾶκες τοὺς καλοὺς νὰ χάφτουν αὐτὰ ποὺ τοὺς λέω στὴ Βίβλο. ἐγὼ τοὺς τὰ λέω, ἐπειδὴ μ̉ ἀρέσει νὰ τοὺς κοροϊδεύω καὶ νὰ τοὺς βασανίζω ἄσκοπα. ἐγὼ ἀγαπῶ ἐσᾶς, γιατὶ ἐσεῖς εἶστε μάγκες σὰν ἐμένα. ἐσᾶς σᾶς θέλω ἔτσι ποὺ εἶστε˙ κακοὶ τώρα κι εὐτυχισμένοι στὴν ἄλλη ζωή. ὅλους στὸν ἴδιο παράδεισο θὰ σᾶς πάρω. ἐσεῖς οἱ εὐνοημένοι μου λοιπὸν ἁμαρτήστε κλέψτε σφάξτε μὲ τὴν ψυχούλα σας. ἂν σᾶς κάνῃ κέφι, σφάξτε κι ὅσους θέλετε ἀπὸ τοὺς χαζοὺς καλούς. μ̉ ἀρέσει ἡ κακοήθειά σας καὶ ἡ κτηνωδία σας˙ τὴ θαυμάζω καὶ τὴ μιμοῦμαι˙ μ̉ ἀρέσει ποὺ σᾶς μοιάζω’’.
Ἔτσι εἶναι ὁ θεός; ἀφοῦ εἶναι ὅλος ἀγάπη, γιατί δὲν λέει καὶ στοὺς καλοὺς ‘’Ἁμαρτήστε καὶ σεῖς ἀδικήστε σφάξτε ὅπως κι οἱ ἄλλοι, κι ἐγὼ σᾶς ἔχω ἐξασφαλισμένο τὸν παράδεισο’’; δυστυχῶς γιὰ τοὺς κακούς, ὁ θεὸς δὲν εἶναι ἔτσι˙ κοροϊδεύουν τὸν ἑαυτό τους πολὺ φτηνιάρικα οἱ βλᾶκες. οἱ καλοὶ εἶναι τόσο πειθαρχικοὶ στὸ θεό, ποὺ ἂν ἐκεῖνος τοὺς ζητοῦσε νὰ εἶναι σὰν τοὺς ἄλλους, θὰ τὸ ἔκαναν μὲ τὴν ἴδια προθυμία μὲ τὴν ὁποία εἶναι καλοί. οἱ κακοί, ποὺ φλυαροῦν τὴν παραπάνω θεωρία, θὰ πειθαρχοῦσαν στὸ θεό, ἂν τοὺς ζητοῦσε νὰ εἶναι καλοί; ὄχι βέβαια˙ διότι αὐτὸ ἀκριβῶς τοὺς ζητάει μὲ τὴ Βίβλο, κι αὐτοί, ἀντὶ νὰ πειθαρχήσουν, φλυαροῦν τὴν παραπάνω φλυαρία τους, καὶ τὸν θέλουν τὸ θεὸ σὰν τὴ μούρη τους, ψεύτη καὶ παμπόνηρο συνωμότη τους, κι αὐτὸ εἰς βάρος τῶν καλῶν, ποὺ εἶναι ἕτοιμοι νὰ τὸν ὑπακούσουν. μὴν τρελλαθοῦμε κιόλας! αὐτοὶ μ̉ αὐτὴ τὴ θεωρία τους ἕνα μόνο δείχνουν˙ ὅτι φθονοῦν τοὺς καλοὺς ὅσο τοὺς φθονεῖ κι ὁ διάβολος, ὁ μόνος συνωμότης των.
Ὁ θεὸς εἶναι μόνο ἀγαθός, γεμάτος ἀγάπη˙ γι̉ αὐτὸ ἔκανε μόνο παράδεισο. κόλασι δὲν ἔκανε ποτὲ πουθενὰ γιὰ κανέναν. τὴν κόλασι τὴν ἔκαναν ὁ διάβολος κι οἱ ἄνθρωποί του, αὐτοὶ μ̉ αὐτὴ τὴ φθονερὴ θεωρία. κόλασι εἶναι ἡ ἴδια ἡ κατάστασί τους˙ ἡ πρόθεσί τους, τὸ φρόνημά τους, ὁ τρόμος γιὰ τὸ τί τοὺς περιμένει γιὰ τὰ πεπραγμένα τους˙ ὁ φθόνος ἐναντίον τοῦ θεοῦ καὶ τῶν δικαίων. γι̉ αὐτὸ γίνονται καὶ δήμιοι τῶν δικαίων. καὶ τοῦ θεοῦ μιὰ ποὺ δὲν μποροῦν νὰ γίνουν δήμιοι, γίνονται ἄλλοτε βλάσφημοι καὶ ἀρνηταί του κι ἄλλοτε διασκευασταί του. ἔτσι προέκυψε ἄλλωστε κι ἡ εἰδωλολατρία˙ μὲ διασκευὴ τοῦ θεοῦ. ἀπὸ τοὺς βρόμικους καὶ κακοὺς οἱ πιὸ δειλοὶ γίνονται διασκευασταὶ τοῦ θεοῦ καὶ οἱ πιὸ ψωρονταῆδες γίνονται ἀρνηταὶ καὶ βλάσφημοι. σαχλοκοκόρια ἀμφότεροι. ἐκεῖνος ποὺ αὐτοκτονεῖ, τί νιώθει 10΄ λεπτὰ πρὶν αὐτοκτονήσῃ; ἀπὸ τί πάει ν̉ ἀποδράσῃ; αὐτὸ ἀκριβῶς εἶναι ἡ κόλασι˙ καὶ μάλιστα ἐδῶ σ̉ αὐτὴ τὴ ζωὴ μόνο σὰν πρόγευσι καὶ δεῖγμα κολάσεως. ὅταν μετὰ τὸ θάνατο θὰ εἶναι ἀνίκανος νὰ βλάψῃ ἐκείνους ποὺ φθονεῖ ἢ ἀδικεῖ ἢ μισεῖ ἢ περιφρονεῖ —ὅλα τὸ ἴδιο εἶναι—, τότε θὰ παύσῃ ἡ δρᾶσι τοῦ ἀναισθητικοῦ τῆς κακοήθους δραστηριότητός του, κι αὐτὸς θὰ νιώσῃ ὅλη τὴν εὐθύνη τοῦ φθόνου του καὶ τὴν κακοήθη βλακεία τῆς ἐπιλογῆς του καὶ τὴν ὀδύνη τῆς καταστάσεώς του. αὐτὸ εἶναι ἡ κόλασι˙ ἡ ἀθανασία, ποὺ γι̉ αὐτὸν εἶναι ἔλλειψι κάθε ἐλπίδος, ἀπελπισία, ἀδυναμία ν̉ ἀποδράσῃ ἀπὸ τὸν χωρὶς θῦμα φθόνο του, ἀπὸ τὴν αὐτοκόλασί του, ἀπὸ τὴν ἀδυναμία νὰ βλάψῃ ἐκείνους ποὺ δὲν ἀγάπησε.
Ὁ καλὸς θεὸς δὲν ἔκανε κόλασι ποτὲ πουθενὰ γιὰ κανέναν. ἡ ἔννοια τῆς κολάσεως εἶναι τελείως ἀσυμβίβαστη μὲ τὴν ἀγαθότητα τοῦ θεοῦ. ὁ θεὸς εἶναι μόνο ἀγάπη. κι ἐπειδὴ ὡς τέτοιος δὲν κοροϊδεύει ποτὲ τοὺς πιστοὺς κι ἁγνοὺς καὶ δικαίους, δὲν ‘’κλείνει τὸ μάτι’’ πονηρὰ καὶ συνωμοτικὰ στοὺς ἀπίστους ἀκαθάρτους καὶ ἀδίκους ποτέ, ὅπως θὰ ἤθελαν αὐτοὶ ποὺ φλυαροῦν τὴν παραπάνω θεωρία. αὐτοὶ εἶναι τόσο κακοὶ καὶ φθονεροί, ποὺ φαντάζονται καὶ τὸ θεὸ νὰ εἶναι σὰν αὐτούς, μπαμπέσης, φίλος τῶν κακῶν, ἄπιστος ἐχθρὸς τῶν καλῶν, ἄδικος κι ἀκάθαρτος, ὥστε κι αὐτὸς κι αὐτοὶ νὰ κοροϊδεύουν τοὺς καλοὺς σὰ συνωμότες. ὁ θεὸς δὲν εἶναι κακός˙ εἶναι γεμάτος ἀγάπη˙ γι̉ αὐτὸ τὴν κόλασι δὲν τὴν ἔκανε αὐτός. ἐπειδὴ ὁ θεὸς εἶναι ἀγάπη, ἔκανε πλάσματα, ἀγγέλους καὶ ἀνθρώπους, μὲ τὴν προδιαγραφὴ ν̉ ἀγαποῦν κι ἀπὸ τὴν ἀγάπη τους νὰ εἶναι εὐτυχισμένοι, καὶ νὰ εἶναι σ̉ αὐτὴ τὴν ἐπιλογή τους ἀπολύτως ἐλεύθεροι. ὅταν αὐτοὶ μὲ τὴν ἐλευθερία τους ἐπιλέγουν νὰ μὴν ἔχουν ἀγάπη, κι ἐξαρτῶνται ἀπὸ τὸ διάβολο ἀνελεύθερα πλέον, εἶναι δυστυχισμένοι. ἡ παραπάνω θεωρία τους εἶναι καὶ σπασμωδικὴ ἔκφρασι τῆς ἀπελπισίας των, ἡ ὁποία ἀρχίζει νὰ τοὺς βασανίζῃ ἀπὸ τώρα. γιὰ νὰ ἔχουν μιὰ τελευταία προειδοποίησι ὅτι ἡ κόλασι, παρ̉ ὅλο ποὺ δὲν τὴν ἔκανε ὁ θεὸς ποτὲ πουθενὰ γιὰ κανέναν, ὑπάρχει˙ καὶ τοὺς περιμένει. ὅσο γιὰ τὴ θεωρία τους ὅτι ὁ θεὸς τοὺς κακοὺς τοὺς ἀγαπάει, καὶ τοὺς καλοὺς τοὺς κοροϊδεύει, εἶναι σαφῶς ὅ,τι πιὸ ἠλίθιο σκέφτηκε ποτὲ ἄνθρωπος. καὶ λένε αὐτὴ τὴν ἠλιθιότητα, ἐπειδὴ τοὺς ἔχει ἀποτρελλάνει ἡ τρομάρα τους. δὲν εἶναι δυνατὸν ν̉ ἀμφισβητοῦν πράγματι στὰ βάθη τους τὴν ὕπαρξι ἑνὸς πράγματος ποὺ κατασκεύασαν οἱ ἴδιοι.
Δὲν εἶναι ὅμως μόνον οἱ ἄπιστοι κι ἀκάθαρτοι ποὺ φλυαροῦν τὴ θεωρία αὐτή, στὴν ὁποία ἀπάντησα. εἶναι καὶ οἱ θρῆσκοι ποὺ φλυαροῦν κατ̉ οὐσίαν τὴν ἴδια θεωρία. αὐτοί, καθὼς εἶναι πιὸ ἀκάθαρτοι καὶ μὲ συνείδησι ἀφάνταστα σκεβρωμένη, θέλουν τὸ θεὸ πολὺ ἄγριο καὶ μανιακὸ σαδιστή, ποὺ ἔχει κατασκευάσει βασανιστήριες μηχανὲς πολὺ εὑρηματικές, σαδιστικὰ εὑρηματικές, ἔχει γεμίσει μὲ τέτοιες τὰ πολυώροφα μπουντρούμια τῆς κολάσεως κι ἐκεῖ βασανίζει τοὺς ἁμαρτωλούς, τὴ δὲ ‘’φιλάνθρωπη Παναγία’’ τῶν φαντασιώσεών τους νὰ τοὺς βγάζῃ μετὰ ἀπὸ λίγο, μόνον ὅσους ἔχουν ‘’μέσον’’ αὐτὴ τὴν ἴδια, καὶ νὰ τοὺς μεταθέτῃ στὸν παράδεισο ἄλλους γιὰ πάντα κι ἄλλους ἔστω γιὰ 40 μέρες ἀπὸ τὸ πάσχα μέχρι τὴν ἀνάληψι. ὅπως κάνουν οἱ ἐπίορκοι ἁρμόδιοι, οἱ ὁποῖοι βάζουν στὴ φυλακὴ ἰσόβια τοὺς φονιᾶδες κι ἐμπόρους ναρκωτικῶν, καὶ μετὰ δυὸ μῆνες δωροδοκούμενοι τοὺς βγάζουν ἀπὸ τὴν πίσω πόρτα. σιχάθηκα διαβάζοντας κάποιες τέτοιες ψυχασθενικὲς γραφόρροιες ψευδευλαβῶν καὶ ψευδοπροφητῶν.
Ἡ Χριστιανικὴ πίστι τέτοια πράγματα δὲν ἔχει καὶ ἡ Ἁγία Γραφὴ τέτοια δὲν λέει πουθενά. πρόκειται γιὰ δοξασίες ἐξ ὁλοκλήρου εἰδωλολατρικὲς σὲ μερικὲς δὲ λεπτομέρειες καὶ παπικές. διεισέδυσαν στὴ λαϊκὴ θρησκοκουλτούρα κατὰ τὸ ὄψιμο Βυζάντιο καὶ κατὰ τὴν τουρκοκρατία μέσῳ βενετοκρατουμένων νησιῶν. οἱ εἰσαγωγεῖς των καὶ οἱ ἀποδέκτες των, ἄνθρωποι ποὺ εἶχαν κακοσυνηθίσει νὰ κολακεύουν μιὰ παλιόγρια αὐτοκράτειρα ἢ δούκισσα, βασιλομήτορα ἢ μητέρα δουκὸς ἢ σουλτάνου ἢ πασᾶ, ἀκόμη καὶ μὲ τὴν ἰδιότητα τοῦ ζιγκολό, καὶ νὰ πετυχαίνουν τὰ πιὸ ἀπίθανα ῥουσφέτια, ἔπειτα αὐτὰ τὰ ἐπεξέτειναν καὶ στὴν ‘’Παναγία’’ τῶν φαντασιώσεών τους, τὴν ὁποία φαντάζονταν τέτοια. τόσο οἱ τέτοιες δοξασίες ὅσο καὶ οἱ φορεῖς των εἶναι κατακάθια ἄξια περιφρονήσεως καὶ ἀπορρίψεως μόνο˙ διότι εἶναι καὶ πολὺ βλάσφημα. αὐτοὶ ποὺ γράφουν ἢ διαβάζουν κι ἀποδέχονται τέτοια κατακάθια, μόνο γιὰ ἕνα πρᾶγμα καίγονται˙ πῶς νὰ πετάξουν ἀπὸ πάνω τους τὸ θεό, ποὺ τὸν μισοῦν θανάσιμα κι ἀνομολόγητα, καὶ νὰ ἐξαφανίσουν τὸ θεῖο νόμο του τὸ γραμμένο στὴ Βίβλο, ἐξακολουθώντας νὰ λέγωνται ‘’Χριστιανοί’’˙ πῶς νὰ κάνουν ἕναν πλαστὸ ‘’Χριστιανισμό’’, ὅπως τὸν θέλουν αὐτοί, σύμφωνο μὲ τὶς βδελυρὲς ὀρέξεις των. διεστραμμένες καὶ βδελυρὲς ψυχές, πολὺ χειρότερες ἀπὸ τοὺς ἀθέους. ἡ διαστροφή τους φαίνεται ἀνάγλυφα καὶ στὰ σαδιστικὰ βασανιστήρια τῆς κολάσεως ποὺ περιγράφουν, βασανιστήρια γεμάτα σαδιστικὴ εὑρηματικότητα, τὰ ὁποῖα ἔμαθαν δῆθεν ἀπὸ μιὰ ξενάγησι τῆς ‘’Παναγίας’’ των ἀπὸ δεσμοφύλακες ἀγγέλους στὰ μπουντρούμια τῆς κολάσεως. εἶναι ὅλα ἔκφρασι τοῦ ψυχικοῦ τους κόσμου μόνο. γιὰ τὴ μεταθανάτια ζωὴ ὁ Χριστιανὸς πρέπει νὰ πιστεύῃ μόνον ὅ,τι γράφει ἡ Ἁγία Γραφή. κανεὶς ἀπολύτως, οὔτε ἄνθρωπος οὔτε ἄγγελος, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ξέρῃ κάτι παραπάνω.
Μελέτες 10 (2010)