Ὁ δικτάτωρ τῆς Τουρκίας Μουσταφά, ὁ ἐπονομασθεὶς Κεμὰλ (= ὥριμος) κι ἔπειτα ἀτατούρκ (= πατέρας τῶν Τούρκων), σ̉ ὅλη τὴ ζωή του πίστευε ὅτι οἱ Εὐρωπαῖοι Ἄγγλοι Ἀμερικανοὶ Γερμανοὶ καὶ Γάλλοι εἶναι ἀπόγονοι τῶν Τούρκων (Ἄρμστρονγκ, § 70).
Μέτριο ἀνάστημα, κοκκαλιάρης στὰ παιδικὰ κι ἐφηβικά του χρόνια, χοντρούλης γύρω στὰ 30 του, παχύσαρκος καὶ κατάχλωμος ἀπὸ τὸ ἀλκοὸλ μετὰ τὰ 40 του, πέθανε στὰ 57 του ἀπὸ κίρρωσι ἥπατος ἀπὸ τὸ πολὺ ἀλκοὸλ κι ἀπὸ τὶς ἄλλες καταχρήσεις, τὶς ὁλονύκτιες χαρτοπαιξίες, τὴ σεξουαλικὴ ἀκολασία, τὰ ὄργια μὲ τὶς πόρνες καὶ τοὺς νεαροὺς μὲ τοὺς ὁποίους συζοῦσε˙ διότι ἦταν καὶ ἀρσενοκοίτης. γεννημένος καὶ μεγαλωμένος μέχρι τὰ 15 του χρόνια στὴ Θεσσαλονίκη, ἀπὸ γονεῖς ἀναλφαβήτους καὶ πολὺ ἀταίριαστους, ἄβουλο καὶ κουτὸ πατέρα κι ἔξυπνη καὶ αὐταρχικὴ μητέρα ποὺ χειριζόταν καὶ κυβερνοῦσε τὸν ἄντρα της, καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀχρίδα. ὅλα τὰ βιογραφικὰ στοιχεῖα του τὰ παίρνω ἀπὸ τὴν ἀρχαιότερη βιογραφία του, τὴν ὁποία ἔγραψε κι ἐξέδωσε ὁ Ἄγγλος Χ. Κ. Ἄρμστρονγκ τὸ 1933, ὅσο ζοῦσε ἀκόμη ὁ Μουσταφά, ποὺ πέθανε στὸ τέλος τοῦ 1938 καὶ μᾶλλον εἶχε διαβάσει αὐτὴ τὴ βιογραφία του καὶ σιωπηρῶς τὴν εἶχε ἀποδεχτῆ. (Η. C. Armstrong, The Great Wolf - The Life of Kemal Ataturk = Ὁ σταχτὴς λύκος - Βίος τοῦ Κεμὰλ Ἀτατούρκ˙ ἑλληνικὴ μετάφρασι Δ. Μαλανδράκη, ἔκδ. Papyrus Press LTD 1972, Βίπερ 291, Σειρὰ Ἱστορικῶν Βιογραφιῶν). ὅπως γράφεται στὸ ὀπισθόφυλλο τῆς ἑλληνικῆς αὐτῆς ἐκδόσεως, τὴ βιογραφία αὐτὴ τοῦ Ἄρμστρονγκ τὴ διάβασε κι ὁ Αἰγύπτιος δικτάτωρ Νάσερ, θαυμαστὴς καὶ μιμητὴς τοῦ Κεμάλ, καὶ εἶπε γι̉ αὐτή˙ ΄΄Τὸ βιβλίο αὐτὸ ἦταν τὸ πιὸ σημαντικὸ ποὺ διάβασα στὴ ζωή μου΄΄. εἶχε διαβάσει ἐλάχιστα βιβλία.
Μελαγχολικὸς μανιακὸς ἀνισόρροπος ἄφιλος αὐταρχικὸς εὐερέθιστος ἀμίλητος ἀκοινώνητος αἱμοβόρος, ἀπὸ μικρὸ παιδὶ παθολογικὰ φθονερὸς καὶ ζηλιάρης, ἦταν πάντα ἐμποτισμένος μὲ ἰδεοληψίες καὶ φαντασιώσεις. μέχρι τὸ θάνατό του εἶχε πολλὲς συχνὲς καὶ ἀκραῖες ψυχικὲς μεταπτώσεις, παλινδρομώντας ἀπὸ ἐνθουσιώδη ὑπεραισιοδοξία μέχρι βαθειὰ μελαγχολία καὶ μανιοκαταθλιπτικὴ ἐπιθετικότητα. ἀχαλίνωτα σεξομανὴς ἀπὸ 12 ἐτῶν, στὰ 14 του ἅρπαξε ἀπὸ πόρνες ἢ τὸ πιθανώτερο ἀπὸ ἀρσενοκοῖτες μιὰ βλεννόρροια, ἡ ὁποία τὸν σακάτεψε, ἀφήνοντάς τον ἰσοβίως στεῖρο. γι̉ αὐτὸ οὔτε οἰκογένεια ἔστησε οὔτε παιδιὰ ἀπέκτησε. παντρεμένος χρημάτισε ἕνα μικρὸ μόνο διάστημα τῆς ζωῆς του, διότι δὲν μποροῦσε νὰ συμβιώσῃ. ἴσως νὰ ἦταν καὶ σεξουαλικὰ ἀνεπαρκής. ἡ σεξουαλικὴ μανία κι ἀχαλινωσία συνηθέστερα εἶναι γνώρισμα τῶν ἀνεπαρκῶν, οἱ ὁποῖοι νομίζουν ὅτι θὰ διεγείρουν καὶ ζωογονήσουν τὴ μειωμένη ἢ σβησμένη σεξουαλικὴ ἱκανότητά τους μὲ τὴ σεξουαλικὴ ἐπιθετικότητα καὶ ἀκολασία. στὰ 15 του χρόνια ἐγκατέλειψε ἐξωργισμένος τὴ χήρα μητέρα του, ἐπειδὴ ἐκείνη ξαναπαντρεύτηκε, κι ἀπὸ τότε μέχρι τὸ θάνατό του ἔζησε σὰν ἀδέσποτο σκυλί. λίγο διαφορετικὰ ὁ Ἄρμστρονγκ τὸν ἀποκαλεῖ ΄΄γκρίζο λύκο΄΄. ὡς μαθητὴς τῆς σχολῆς ὑπαξιωματικῶν στὴ Θεσσαλονίκη εἶχε σεξουαλικὲς σχέσεις πρῶτα μὲ παπικοὺς δομινικανοὺς μοναχοὺς καὶ παπᾶδες κι ἔπειτα μὲ τὸν Τοῦρκο ἐφήμερο φίλο του Φετχὴ ἀπὸ τὴν Ἀχρίδα. ὡς στρατηγὸς συνδεόταν σεξουαλικὰ μὲ κάποιον συνταγματάρχη Ἀρίφ. στὰ ὥριμα χρόνια του ὡς ἀρχηγὸς κράτους συνέζησε ἀρκετὰ χρόνια, φανερὰ καὶ ἀσύστολα σὰν ἀντρόγυνο, μ̉ ἕνα νεαρὸ Τοῦρκο κι ἀργότερα μὲ πολλούς (Ἄρμστρονγκ, § 3˙ 22˙ 52). στὴ Θεσσαλονίκη δὲν εἶχε ἐπίθετο. λεγόταν μόνο Μουσταφά. τὸ ἐπίθετο Κεμὰλ (= ὥριμος) τοῦ τὸ ἔδωσε, ὅταν ἦταν 14 ἐτῶν στὴ σχολὴ ὑπαξιωματικῶν, ὁ συνονόματος λοχαγός του Μουσταφά, ποὺ τὸν εἶχε εὐνοούμενό του καὶ τοῦ εἶχε πολλὴ ἀδυναμία. στὴ Θεσσαλονίκη ὁ Μουσταφὰ Κεμὰλ ἔγινε ἀνθυπολοχαγὸς καὶ λίγο ἀργότερα μετατέθηκε στὴν Κωνσταντινούπολι. ὅταν ἦταν στρατηγὸς κι ἔγινε ἀρχηγὸς ἐπαναστάσεως, ἔδιωξε τὸ σουλτάνο (1923) κι ἐγκαθίδρυσε τὴ σημερινὴ δικτατορία, ὅπως ὁ Καντάφι. γεννημένος γιὰ τύραννος, τυραννεῖ καὶ πεθαμένος, μέχρι σήμερα, τὸν ταλαίπωρο Τουρκικὸ λαό.
Ὁ Μουσταφὰ ἤθελε νὰ καταργήσῃ τὸ μωαμεθανικὸ θρήσκευμα στὴν Τουρκία, πρᾶγμα ποὺ τὸ ἔκανε, καὶ νὰ κάνῃ τοὺς Τούρκους προτεστάντες μὲ κοσμικὸ φρόνημα, ΄΄γιὰ νὰ ἐξευρωπαϊστοῦν καὶ … νὰ μποροῦν νὰ χορέψουν κι ἕνα βάλς΄΄! πρᾶγμα ποὺ δὲν κατώρθωσε νὰ τὸ κάνῃ. εἶχε τὴ γνώμη ὅτι, ὅσο οἱ Τοῦρκοι δὲν ἐκχριστιανίζονται, ἔτσι ὅπως ἐννοοῦσε τὸν ἐκχριστιανισμὸ αὐτός, θὰ εἶναι ἕνας λαὸς καθυστερημένος. καὶ σ̉ αὐτὸ δὲν εἶχε ἄδικο. μπόρεσε μόνο νὰ καταργήσῃ τὸ ἀραβικὸ ἀλφάβητο καὶ νὰ ἐπιβάλῃ τὸ λατινικό, μιμούμενος τὸν Στάλιν, ὁ ὁποῖος λίγο πιὸ μπροστὰ τὸ εἶχε ἐπιβάλει σὲ ἀναλφαβήτους ἀσιατικοὺς λαοὺς τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως.
Ὡς δικτάτωρ ὁ Μουσταφὰ ἦταν ἀποκομμένος ἀπὸ τὸν κρατικὸ καὶ κοινωνικό του περίγυρο καὶ δοσμένος ὁλότελα στὸ χαρέμι του, τὸ ὁποῖο συγκρότησε ἀπὸ πόρνες καὶ νεαροὺς ἀρσενοκοῖτες μὲ τοὺς ὁποίους ἐπιδιδόταν σὲ χαρτοπαιξία καὶ ἀτελείωτα ὄργια μέθης, κραιπάλης, καὶ σεξουαλικῆς ἀκολασίας καὶ διαστροφῆς. κολακευόταν μέχρι ἀηδίας ἀπὸ βδελυροὺς κόλακες μὲ κολακεῖες τελείως ἐξωπραγματικὲς καὶ ἔτρεφε γιὰ τὸν ἑαυτό του φαντασιώσεις πολὺ χειρότερες ἀπὸ κεῖνες τοῦ νέγρου δικτάτορος τῆς Οὐγκάντα Ἀμὶν Νταντά. σ̉ αὐτὸ τὸν ἐξωθοῦσαν καὶ ἡ μανία του καὶ οἱ διαστροφές του. ἦταν δὲ καὶ φονικώτατος κυκλοθυμικὸς τρομοκράτης. ὡς ἀρχηγὸς κράτους ἐπιβλήθηκε σ̉ ἕνα λαό, ποὺ τότε ἦταν ἀναλφάβητος κατὰ 98% καὶ ἀμόρφωτος 100%, σὰν τὸν ἀφρικανικὸ λαὸ στὸν ὁποῖο ἐπιβλήθηκε ὁ Ἀμὶν Νταντά. ὁ Μουσταφὰ ὡς δικτάτωρ, παρ̉ ὅλη τὴ φτώχεια καὶ δυστυχία τοῦ πεινασμένου λαοῦ του, ἔκανε γιὰ τὸν ἑαυτό του τρομακτικὲς σπατάλες ἀσιατικῆς χλιδῆς, μὲ τεχνητὲς διακοσμητικὲς λίμνες σὲ μέρη ἄνυδρα, καὶ διέταξε νὰ στηθοῦν σὲ κάθε πόλι καὶ χωριὸ τῆς Τουρκίας ἀνδριάντες του καὶ προτομές του. εἶχε τὴν παραφροσύνη τοῦ Δομιτιανοῦ.
Κατὰ τὴ φαντασίωσι τοῦ Μουσταφά, ποὺ βασίλευε ταυτόχρονα μὲ τὸν φύρερ τῶν Γερμανῶν Χίτλερ, τοῦ ὁποίου ἦταν καὶ σύμμαχος, οἱ Τοῦρκοι εἶναι ὁ γενναιότερος, ἐνδοξότερος, ἀρχαιότερος σὲ πολιτισμό, καὶ πιὸ πολιτισμένος λαὸς τῆς γῆς, ὁ διδάσκαλος ὅλων τῶν λαῶν τῆς γῆς, ὁ λαὸς τῶν γραμμάτων καὶ τῶν ἐπιστημῶν ποὺ ἔβγαλε ἀπὸ τὴ βαρβαρότητα, ἐξανθρώπισε, καὶ ἐκπολίτισε ὅλους τοὺς λαοὺς τῆς γῆς, ὁ ἴδιος δὲ ὁ Μουσταφὰ ὑπῆρξε ὁ γνησιώτερος, ὁ πιὸ καθαρόαιμος, κι ὁ ἀντιπροσωπευτικώτερος Τοῦρκος τῶν αἰώνων, ὁ ΄΄πατέρας τῶν Τούρκων΄΄ (ἀτατούρκ, περίπου φύρερ). αὐτὰ διάβασα τὸ 1983 στὰ σχολικὰ βιβλία τοῦ δημοτικοῦ σχολείου τῶν Τούρκων. κι ἀκόμα μὲ τέτοια τρέφονται τὰ Τουρκόπουλα καὶ ὡριμάζουν ὡς Τοῦρκοι˙ ποὺ ἂν δὲν ἐξαλείψουν ἐπιμελῶς ἀπ̉ ὅλα τὰ βιβλία τους κι ἀπὸ τὴν ἱστορία τους ὅλες αὐτὲς τὶς ναρκωτικὲς καὶ μανιακὲς βλακεῖες μὲ τὶς ὁποῖες μαστουρώνονται, δὲν πρόκειται νὰ βγοῦν ἀπὸ τὴ μαστουρωμένη βαρβαρότητά τους στὸν αἰῶνα τὸν ἅπαντα. θὰ παραμείνουν ἕνας λαὸς μὴ ἐξημερώσιμος. κι ὅπως γράφει κι ὁ Ἄρμστρονγκ καὶ ἤδη μνημόνευσα στὴν ἀρχή, ὁ Μουσταφὰ εἶχε τὴν ἰδεοληψία ὅτι οἱ Εὐρωπαῖοι Ἄγγλοι Ἀμερικανοὶ Γερμανοὶ καὶ Γάλλοι εἶναι ἀπόγονοι τῶν Τούρκων. τὸ γιατί εἶχε αὐτὴ τὴν ἀλλόκοτη καὶ καταγέλαστη ἰδεοληψία τὸ ἐξήγησα πάλι τὸ 1983, ὅταν στὴν Κωνσταντινούπολι, στὸ ἀνάκτορο - μουσεῖο τοῦ Τὸπ Καπί, ἀντίκρυσα ἔκπληκτος τὸ αὐθεντικὸ πορτραῖτο του˙ κατάλευκος σὰν τὸ γάλα, ῥοδαλὸς (στὰ νεανικά του χρόνια), ξανθός, καὶ γαλανομάτης ὁ Μουσταφὰ Κεμάλ, ἦταν ἐξισλαμισμένος Σλάβος ἢ Βλάχος ἀπὸ τὴν Ἀχρίδα. σὲ καμμιὰ περίπτωσι Τοῦρκος. βλέποντάς το αὐτὸ στὸν καθρέφτη μιὰ ζωὴ καὶ κάθε λίγο (μᾶλλον περισσότερες φορὲς ἀπὸ τὸ συνηθισμένο), καὶ νιώθοντάς το βαθύτατα καὶ βασανιζόμενος ἀπὸ ἕνα ἰσόβιο ἐρωτηματικό, κι ἀπὸ τὴν ἄλλη θέλοντας ντὲ καὶ καλὰ νὰ εἶναι ὁ πιὸ γνήσιος καὶ καθαρόαιμος ἐκπρόσωπος τῆς ἱερῆς φυλῆς τῶν Τούρκων, αὐτοῦ τοῦ πιὸ ἀρχαίου κι ἐνδόξου καὶ πολιτισμένου λαοῦ τῆς γῆς, ὡδηγήθηκε στὸ συμπέρασμα - ἰδεοληψία ὅτι οἱ λευκοὶ καὶ ῥοδαλοὶ καὶ ξανθοὶ καὶ γαλανοὶ Βόρειοι Εὐρωπαῖοι, Ἄγγλοι Ἀμερικανοὶ Γερμανοὶ καὶ Γάλλοι, εἶναι ἀπόγονοι τῶν Τούρκων. ὄχι ὅλων τῶν Τούρκων βέβαια, ἀλλὰ τῶν προγόνων τοῦ Κεμάλ. ὅπερ ἔδει δεῖξαι.
Αὐτὸ μοῦ θυμίζει κάποιον ποὺ ἤξερα, ὁ ὁποῖος δὲν ἔμοιαζε καθόλου σὲ τίποτε τὸν ΄΄πατέρα του΄΄, ἀλλ̉ ἦταν ὁλόιδιος μ̉ ἕνα γείτονά του συνομήλικο τοῦ πατέρα του. μέχρι καὶ τὴν ἀρχὴ τῆς ἐφηβείας του πίστευε ὅτι ὁ γείτονας του εἶναι, χωρὶς νὰ τὸ ξέρῃ, συγγενὴς τοῦ πατέρα του. ὅταν στὰ 16 του χρόνια διευκρίνισε τί συμβαίνει, ταράχτηκε τόσο, ποὺ ἀποπειράθηκε νὰ σκοτώσῃ τὸν πανομοιότυπό του γείτονά του σὲ μιὰ στιγμὴ ποὺ ἐκεῖνος, δείχνοντάς του μιὰ ἀνεξήγητη στοργή, πῆγε νὰ τοῦ κάνῃ ἕνα ἀκριβὸ κι ἀναιτιολόγητο δῶρο˙ καὶ ἔπαθε καὶ νευρικὸ κλονισμό. ὅταν ὁ νόθος ἔγινε ἐπιστήμων καὶ πλούσιος, συνέχισε νὰ διαβεβαιώνῃ ὅτι ὁ γείτονάς του εἶναι στενὸς συγγενὴς τοῦ πατέρα του. μέσα του ὅμως τὸν ἔτρωγε τὸ σαράκι καὶ τὸν τρέλλαινε. καὶ μιὰ φορὰ ποὺ μιὰ γριὰ καὶ ξεχασιάρα γειτόνισσά του τὸν ἀποκάλεσε κατὰ λάθος μὲ τὸ ἐπίθετο τοῦ πανομοιοτύπου γείτονά του, τὸν ἔκανε νὰ ταραχιστῇ. ὁ νόθος αὐτὸς μετὰ τὸν πρῶτο νευρικὸ κλονισμό του ἔδειχνε μελαγχολικὸς κι ἐλαφρῶς σχιζοφρενής. στὴν περίπτωσι τοῦ Μουσταφὰ δὲν ἐννοῶ καθόλου ὅτι δὲν ἦταν γνήσιο παιδὶ τοῦ πατέρα του. ἐννοῶ ἁπλῶς ὅτι οἱ γονεῖς του δὲν ἦταν Τοῦρκοι ἐξ αἵματος, ἀλλ̉ ἐξισλαμισμένοι Σλάβοι ἢ Βλάχοι. ἐννοῶ καὶ τ̉ ἀνάλογα κρυφὰ συναισθήματά του, ὅταν ἔβλεπε τὴ διαφορά του ἀπὸ τοὺς Τούρκους. ἦταν ὅ,τι εἶναι ἕνας Ἰνδὸς γέννημα θρέμμα καὶ κάτοικος τοῦ Λονδίνου καὶ πολιτογραφημένος Ἄγγλος ὑπήκοος καὶ ἀγγλικανός, ποὺ εἶναι γνήσιο τέκνο τῶν Ἰνδῶν γονέων του.
Ἔτσι σχηματίζονται — καὶ μὲ ἄλλους τρόπους βέβαια— οἱ τέτοιες ἰδεοληψίες, σὰν αὐτὲς ποὺ ἔχουν καὶ οἱ Ἑλληναρᾶδες, οἱ Γερμαναρᾶδες, ὁ Αὐστροεβραῖος Χίτλερ ὁ καθαρόαιμος Ἄριος, οἱ Κελταρᾶδες, καὶ οἱ Τουρκαλᾶδες, ἰδίως ὅταν εἶναι καὶ γόνοι ἀλκοολικῶν ὅπως ὁ Χίτλερ ἢ τέκνα συζύγων ἐξαδέλφων ὅπως ὁ Καντάφι τῆς Λιβύης. καὶ ναὶ μὲν στὴ Γαλλία κυβερνοῦν οἱ Γάλλοι, καὶ στὴν Ἀγγλία οἱ Ἄγγλοι, καὶ στὴν Ἑλλάδα οἱ Ἕλληνες, καὶ ὄχι οἱ Κελταρᾶδες οἱ Γαλαταρᾶδες οἱ Ἀγγλαρᾶδες καὶ οἱ Ἑλληναρᾶδες, ποὺ εἶναι ἐλάχιστοι καὶ καταγέλαστοι, στὴν Τουρκία ὅμως δὲν κυβερνοῦν οἱ Τοῦρκοι, ἀλλ̉ οἱ Τουρκαλᾶδες τοῦ Κεμάλ, παρ̉ ὅλο ποὺ δὲν εἶναι ἡ πλειοψηφία. καὶ εἶναι παρατηρημένο ὅτι ὁ κάθε -αρᾶς εἶναι καὶ λίγο ψυχοπαθὴς κι ὁπωσδήποτε τρέφει ἰδεοληψίες γιὰ καθαρόαιμον καὶ über alles. σ̉ αὐτὸ παίζει καταλυτικὸ ῥόλο καὶ τὸ ἀλκοὸλ ποὺ ῥουφοῦσαν οἱ πατέρες καὶ οἱ πάπποι τους, οἱ ὁποῖοι ῥουφώντας το γίνονταν πιὸ καθαρόαιμοι. τὸ οἰνόπνευμα ἀπολυμαίνει τὸ αἷμα καὶ φουντώνει τὴ φαντασία.
Μελέτες 5 (2008)