Στὴν ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλία του ὁ Κύριος διαβεβαιώνει τοὺς ἀκροατάς του ὅτι δὲν ἦρθε νὰ καταλύσῃ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη (τὸν Νόμον ἢ τοὺς Προφήτας), ἀλλὰ νὰ πληρώσῃ, δηλαδὴ νὰ συμπληρώσῃ καὶ βελτιώσῃ. λέγοντας αὐτὸ ἐννοεῖ τὸ στοιχεῖο ἐκεῖνο, στὸ ὁποῖο ἀναφέρεται ἡ ὁμιλία του· κι αὐτὸ εἶναι μόνον ὁ ἠθικὸς νόμος βέβαια, καὶ ὄχι ἡ ἱστορία ἢ τὸ τελεστικὸ μέρος· διότι οὔτε τὶς θυσίες τῶν ταύρων αὔξησε, οὔτε ἱστορία ἐκ τῶν ὑστέρων ἔπλασε γιὰ τὸν ᾿Αδὰμ ἢ τὸν ᾿Αβραὰμ ἢ τὸ Μωϋσῆ ἢ τὸ Δαυΐδ. ἡ Παλαιὰ Διαθήκη ἀσφαλῶς ἀπαρτίζεται ἀπὸ τρία στοιχεῖα, τὴν ἱστορία, τὸν ἠθικὸ νόμο, καὶ τὸν τελεστικὸ νόμο. κάθε στοιχεῖο ἀντιμετωπίστηκε ἀπὸ τὸν Κύριο καὶ τοὺς ἀποστόλους διαφορετικά.
῾Η ἱστορία παρέμεινε ὅπως εἶχε· αὐτὸ εἶναι εὐνόητο. τὸ ν᾿ ἀνακληθοῦν κι ἀκυρωθοῦν γεγονότα εἶναι ἀδιανόητο, τὸ νὰ πλαστοῦν ἐκ τῶν ὑστέρων ἱστορίες εἶναι παραχάραξι, πλαστογραφία, μυθομανία.
῾Ο ἠθικὸς νόμος βελτιώθηκε. ἡ πολυγαμία ἔγινε μονογαμία, ὁ ὑπὲρ πίστεως φόνος τοῦ ἀσεβοῦς ἀπαγορεύτηκε, ἡ πολιτικὴ καὶ κρατικὴ ὑπόστασι τῆς πίστεως καταργήθηκε, ἡ γιὰ τὴν ἀπιστία καταδίκη σὲ θάνατο καὶ κάθε ἐπίγεια κύρωσι ἐξέλιπε. ἡ χριστιανικὴ ἐκκλησία δὲν ἔχει φυλακές, δὲν κάνει ἐκτελέσεις, δὲν ἔχει ἀστυνομία καὶ στρατό, δὲν εἰσπράττει δεκάτη φόρων.
Τὸ τελεστικὸ στοιχεῖο καταργήθηκε ὁλόκληρο. οὔτε θυσίες ζῴων γίνονται, οὔτε περιτομή, οὔτε γενικῶς ἡ Παλαιὰ Διαθήκη εἶναι πηγὴ καὶ ὑπόδειγμα τοῦ τρόπου λατρείας.
᾿Ακόμη κι ἂν κάποιος θεσμὸς παρὰ τὴν ἁπλότητά του ἦταν στὴν Παλαιὰ Διαθήκη στοιχεῖο μικτό, ἠθικὸ μαζὶ καὶ τελεστικό, ὅπως τὸ σάββατο καὶ ἡ ἄγνωστη ἐκτὸς ᾿Ισραὴλ ἀπαγόρευσι τῆς αἱμομιξίας, καταργήθηκε ὡς τελεστικὸ στοιχεῖο καὶ διατηρήθηκε ἢ βελτιώθηκε ὡς ἠθικὸ ὅσο καὶ οἱ δέκα ἐντολές. τὸ σάββατο, ποὺ ἦταν καὶ τελεστικὸ ὡς ἑορτὴ ἀλλὰ καὶ ἠθικὸ ὡς ῥεπό, καταργήθηκε μὲν ὡς τελεστικὸ τελείως καὶ ἀντικαταστάθηκε ἀπὸ ἄλλη μέρα, διατηρήθηκε ὅμως ὡς ἀργία στὸ χρόνο τῆς ἄλλης ἡμέρας. ἡ ἀπαγόρευσι τῆς αἱμομιξίας ἔπαυσε ὡς τελεστικὸ στοιχεῖο, διατηρήθηκε ὅμως ὡς κάποιος ἠθικὸς νόμος, κατὰ τὸν ὁποῖο ἀπαγορεύεται μιὰ βιολογικὴ ἐκτροπὴ μὲ πολὺ καταστρεπτικὲς κληρονομικὲς συνέπειες, καὶ μάλιστα μόνος αὐτὸς ἀφέθηκε ἀνοιχτὸς πρὸς τὸ αὐστηρότερο νόμος, ἐπειδὴ ἀκριβῶς μὲ τὸ πέρασμα τῶν αἰώνων ἡ συσσώρευσι τῶν κληρονομικῶν ἐπιβαρύνσεων αὐξάνεται.
᾿Απὸ τὴν ἱστορία λοιπὸν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης στὸν καιρὸ τῆς ἰσχύος τῆς Καινῆς Διαθήκης δὲν ἀρνούμαστε τίποτε. καὶ γιατί νὰ γίνῃ κάτι τέτοιο; καὶ πῶς θὰ ἦταν δυνατόν; τὰ γενόμενα γίνονται ἀγένωτα; τὸν ἠθικὸ νόμο στὴ Χριστιανωσύνη τὸν ἔχουμε σαφῶς ἀνώτερο. ὅταν ὁ προπάτορας τοῦ Χριστοῦ Βοὸζ ὁ ἅγιος παντρεύτηκε τὴ ῾Ρούθ, εἶναι εὐνόητο ὅτι τὴν ἡμέρα ἐκείνη τῆς χαρᾶς του οἱ ἄλλες γυναῖκες του δὲν χάρηκαν καθόλου· τὸ ὅτι ὅμως ἐκεῖνες ὑπέφεραν καὶ καίγονταν, αὐτὸ δὲν μείωνε καθόλου τὴν ἁγιότητα τοῦ Βοόζ. τὸ ὅτι στὴν κάθε μιὰ ἀπὸ τὶς 500 γυναῖκες τοῦ Δαυῒδ ὁ ἄντρας δὲν ἔπεφτε οὔτε μία φορὰ τὸ χρόνο, κι ὁ καθένας καταλαβαίνει πόσο ἐκεῖνες ὑπέφεραν ἀπ᾿ αὐτό, αὐτὸ οὔτε τὴν ἁγιότητα τοῦ Δαυῒδ οὔτε τὴν προφητικὴ θεοπνευστία του μείωνε καθόλου. στὴ χριστιανικὴ ζωὴ ὅμως αὐτὰ εἶναι ἀδιανόητα, ἐγκλήματα βαρύτατα, φαυλότης. σαφῶς βελτιωμένος λοιπὸν ὁ ἠθικὸς νόμος στὴν Καινὴ Διαθήκη. καὶ τὸ νὰ περιτμηθοῦν οἱ Χριστιανοὶ ἢ νὰ θυσιάζουν στὴν ἐκκλησία τους βόδια καὶ γιδοπρόβατα εἶναι φυσικὰ ἀδιανόητα πράγματα. τὸ τελεστικὸ μέρος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἶναι τελείως καταργημένο. οὔτε δὲ ἐπίδρασι μπορεῖ ν᾿ ἀσκῇ στὸ χριστιανικὸ τρόπο λατρείας τοῦ θεοῦ• οὔτε γιὰ κάτι τέτοιο, ἂν τὸ διαπράξη κανείς, μπορεῖ νὰ ἐπικαλῆται τὴ μαρτυρία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἐπειδὴ εἶναι μέρος τῆς ῾Αγίας Γραφῆς τῆς ἐκκλησίας• ὅπως δὲν θὰ μποροῦσε καὶ νὰ παντρευτῆ δέκα γυναῖκες ταυτόχρονα «ἐπὶ τῇ βάσει τῆς ῾Αγίας Γραφῆς», πρᾶγμα ποὺ κάνουν οἱ μορμόνοι.
῾Η Παλαιὰ Διαθήκη εἶναι μέρος τῆς ῾Αγίας Γραφῆς γιὰ τὴν ἱστορία της μόνο, μέσα στὴν ὁποία ὑπάρχει καὶ ἡ ἀρχικὴ ἀποκάλυψι τοῦ θεοῦ· ὅτι εἶναι ἕνας, ὅτι δὲν ἔχει τὶς φυσικὲς ἀνάγκες τοῦ ἀνθρώπου, ὅτι ἔπλασε καὶ τοὺς ἀγγέλους καὶ ὅλο τὸ σύμπαν, ὅτι ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴ διαγωγὴ τοῦ ἐπὶ τῆς γῆς πλάσματός του, τοῦ ἀνθρώπου, ὅτι ἀμείβει ἢ τιμωρεῖ τὶς πράξεις του, ὅτι τοῦ ἑτοιμάζει σωτηρία. χωρὶς τὴν ἱστορία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἡ Καινὴ Διαθήκη θὰ ἦταν ἀπάντησι σὲ ἄγνωστο ἐρώτημα, ἀκροτελεύτιο ἀγνώστου πράγματος, κατακλείδα ἀπολεσθέντος κειμένου, ἐπίλογος ἀνύπαρκτης ἱστορίας, πέμπτη πρᾶξι μονόπρακτης θεατρικῆς παραστάσεως, τροποποίησι νόμου ποὺ δὲν ὑπάρχει, ἀποστολὴ ἐπιστολῆς σὲ ἀνύπαρκτο παραλήπτη, παραπομπὴ σὲ βιβλίο ποὺ δὲν ἔχει γραφῆ ποτέ, ἄχρηστο πρᾶγμα ὅσο τὸ νὰ σοῦ χαρίσουν ἕνα δεξιὸ παπούτσι μόνο.

Συμβολὴ 5 (2004)