Ευρετήριο Άρθρου

 
19. Εἰπεῖν Κύριον Ἰησοῦν
 
       Σάββα Ἀγουρίδου, Ἡ οἰκογένεια τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἡ ἐπίδρασί της στὴ ζωὴ τῆς ἀρχικῆς ἐκκλησίας, ἐφημ. “Αὐγή - Πρωϊνὴ ἐφημερίδα τῆς ἀριστερᾶς”, Κυριακῆς 14 - 8 - 2005, σελ. 22 - 23.
       Ὁ δεσπότης, οἱ συγγενεῖς του, καὶ οἱ ἀνεψιοί του. (μὴ βιάζεστε· θὰ δῆτε γιὰ ποιό δεσπότη πρόκειται καὶ γιὰ ποιοῦ ἀκριβῶς συνειρμοῦ τῶν ἡμερῶν μας “ἀνεπίληπτη” κι “ἐκκλησιαστικὴ” ἀξιοποίησι πρόκειται).  
       Ἀποσπασμάτων Άγουρίδου τὸ ἀνάγνωσμα
1. Πέραν τῆς συγγένειας πρὸς τὸν Ἰησοῦ.
2. Γίνεται λόγος περὶ συγγενῶν τοῦ Ἰησοῦ.
3. Συγγενεῖς τοῦ “δεσπότη” Ἰησοῦ.
4. Δύο ἀνεψιοὺς τοῦ Ἰησοῦ.
5. Τοῦ Ἰούδα, ἀδελφοῦ τοῦ Ἰησοῦ.
6. Συγγενεῖς τοῦ Ἰησοῦ.
7. Περὶ συγγενῶν τοῦ Ἰησοῦ.
8. Τῶν συγγενῶν δηλαδὴ τοῦ δεσπότη Ἰησοῦ.
9. Ὁ Ἰησοῦς, ὅποιος κι ἂν ἦταν αὐτός.
10. Τὴν οὐσία τῆς παράδοσης τοῦ Ἰησοῦ.
       Αὐτὲς εἶναι αὐτολεξεὶ οἱ δέκα φορὲς ποὺ ἀναφέρει τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ στὸ ἄνωθι σημειούμενο ἄρθρο του ὁ Σάββας Ἀγουρίδης, βαφτισμένος Χριστιανός τὸ 1921, ἐφ᾿ ᾧ καὶ πτυχιοῦχος θεολόγος τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν, καθηγητὴς τῆς ἴδιας Σχολῆς, καθὼς παλιότερα καὶ τῆς ἐν Θεσσαλονίκῃ, ἀμειφθεὶς γιὰ τὶς θέσεις του αὐτὲς μέχρι σήμερα μὲ ἕνα περίπου δισεκατομμύριο δραχμές, ἤτοι κοντὰ τρία ἑκατομμύρια €, καὶ ἀμειβόμενος ἀκόμη ὡς συνταξιοῦχος γιὰ ὅσα χρόνια τοῦ χαρίσῃ ἀκόμη ὁ ἄνωθι προειρημένος δεσπότης Ἰησοῦς, καὶ μεταφραστὴς καὶ ὁμαδάρχης τῶν μεταφραστῶν τῆς Καινῆς Διαθήκης κατὰ τὴ μετάφρασι τῆς λεγομένης Βιβλικῆς Ἑταιρίας.
        Οὐδέποτε στὰ γραπτά του καὶ στὴν προφορική του διδασκαλία καὶ σ᾿ ὁποιαδήποτε ἀπὸ χειρογράφου ἢ ἀπὸ στήθους παρουσίασί του ὁ Ἀγουρίδης λέει Κύριος Ἰησοῦς ΧριστὸςΚύριος Ἰησοῦς Ἰησοῦς ΧριστὸςΚύριοςΧριστός· λέει πάντοτε ἐπιμελῶς καὶ προσεκτικὰ μόνον ὁ Ἰησοῦς· ὅπως λέμε “ὁ Σάββας”. κι ἐνῷ στὰ γραπτά του κυριαρχεῖ τσαπατσουλιὰ προχειρολογία ἀσυνέπεια κι ἀνευθυνότης, στὴν τέτοια χρῆσι τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ὑπάρχει ἀπόλυτη συνέπεια. εἶναι τὸ μόνο συνεπὲς πρᾶγμα ποὺ ἀνευρίσκεται στὰ γραπτὰ καὶ προφορικὰ μπλὰ μπλὰ μπλὰ μπλὰ τοῦ Ἀγουρίδου.
       Ἴσως διερωτᾶσθε· “Γιατί;”. σᾶς ἀπαντάει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Α’ Κο 12,3)· Οὐδεὶς δύναται εἰπεῖν Κύριον Ἰησοῦν εἰ μὴ ἐν πνεύματι ἁγίῳ. μόνο ἂν πῆρε κανεὶς πνεῦμα ἅγιο καὶ ἔχῃ ἐπάνω του αὐτὸ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιο, ποὺ πῆρε ἀμέσως μετὰ τὸ βάπτισμά του, μόνο δηλαδὴ ἂν ἐξακολουθῇ νὰ εἶναι Χριστιανός, μπορεῖ νὰ πῇ Κύριον τὸν Ἰησοῦν. ἕνας εἰδωλολάτρης λ.χ. ἢ ἕνας μουσουλμάνος ἢ ἕνας Ἰουδαῖος ἢ ἕνας τῆς σατανιστικῆς θρησκείας τοῦ Μοὺν δὲν μπορεῖ νὰ πῇ ποτὲ Κύριον τὸν Ἰησοῦ· οὔτε καὶ Χριστὸν μπορεῖ νὰ τὸν πῇ. δὲν τοῦ ἔρχεται μὲ κανέναν τρόπο. προτιμάει νὰ καταπιῇ μία τούφα τρίχες ἢ ἕνα μαγκάλι ἀναμμένα κάρβουνα, παρὰ νὰ πῇ τὸν Ἰησοῦ Κύριον ἢ καὶ Χριστόν. σὲ κάποιους ἀπὸ τοὺς παραπάνω ἔχει ἐντάξει τὸν ἑαυτό του κι ὁ Σάββας Ἀγουρίδης.
        Συμβαίνει δὲ τὸ ἴδιο ἀκριβῶς καὶ μὲ πολλοὺς μαθητὰς τοῦ Ἀγουρίδου, βιβλικοὺς καθηγητὰς στὶς δυὸ θεολογικὲς σχολές. τὸ ὄνομα Κύριος γιὰ τὸν Ἰησοῦ δὲν βγαίνει ἀπὸ τὸ στόμα τους μὲ τίποτε. τὴ μύτη τους νὰ τοὺς κόψῃς, πάλι χωρὶς τὸ Κύριος θὰ λὲν τὸν Ἰησοῦ καὶ χωρὶς τὸ Χριστός. ὅπως ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ μὲ τοὺς χιλιαστὰς ἢ μὲ τὰ προειρημένα θρησκεύματα. οἱ ἄλλοι θεολόγοι καὶ οἱ ἄλλοι καθηγηταὶ τῶν θεολογικῶν σχολῶν λένε Ἰησοῦς ΧριστὸςΚύριος Ἰησοῦς Χριστὸς Κύριος Χριστός. οἱ βιβλικοὶ ὅμως οὐδέποτε· οἱ μαθηταὶ καὶ ὀπαδοὶ τοῦ Ἀγουρίδου δηλαδή. καὶ οἱ ἄθεοι ἀκόμη λὲν μερικὲς φορὲς ὁ Χριστός· ὁ Ἀγουρίδης ὅμως καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ οὐδέποτε. ἀνοίξτε τὰ γραπτά τους καὶ κάντε τὴ διαπίστωσι μόνοι σας.
       Θὰ μοῦ πῆτε· Ὁ Ἀγουρίδης δηλαδὴ δὲν ἔχει μέσα του πνεῦμα; σᾶς ἀπαντῶ· Κάθε ἄλλο· ἔχει μέσα του πνεῦμα· γιατί, ἂν δὲν εἶχε, δὲν θὰ εἶχε τόση συνέπεια στὴν τέτοια χρῆσι τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ. εἶμαι σίγουρος ὅτι ὁ Ἀγουρίδης ἔχει μέσα του πνεῦμα· ἀλλὰ δὲν ξέρω ποιό.
        Ὅσο γιὰ τὰ ἄλλα ποὺ γράφει ὁ Ἀγουρίδης στὸ ἐν λόγῳ ἄρθρο του, ἀρλοῦμπες καὶ φαντασιοκοπήματά του ὅλα βέβαια, εἶναι ἀκριβῶς ὅσα θὰ εἶχε νὰ ξεστομίσῃ γιὰ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ ἕνα ἄτομο ποὺ τοῦ εἶναι ἀδύνατο νὰ πῇ τὸν Ἰησοῦν Κύριον Χριστόν. διότι τὸ πρόσωπο αὐτὸ καὶ τὸν Ἀγουρίδη καὶ τοὺς δικούς του τοὺς βασανίζει πολύ· καὶ τοὺς βασανίζει πρὸ καιροῦ· διότι οἱ ἄνθρωποι δὲν πέθαναν ἀκόμη.
                          
Μελέτες 6 (2010)