Ευρετήριο Άρθρου

 

24. ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ

 «Η ΚΛΟΠΗ»
 
Ῥητόν
 
    Πάρτε ἕναν τυχαῖο τόμο τῆς Ἑλληνικῆς Πατρολογίας τοῦ Μὶν (Migne, PG) κι ἀνοίξτε στὴ στήλη 101. ἐκεῖ θὰ δῆτε ὅτι οἱ στῆλες 101 κι 104 ἔχουν τὸ πρωτότυπο ἑλληνικὸ κείμενο, ἐνῷ οἱ στῆλες 102 κι 103 ἔχουν τὴ λατινική του μετάφρασι. αὐτὸ στὴν Πατρολογία αὐτὴ συμβαίνει καθ᾽ ὅλη τὴν ἔκτασι τοῦ ὁποιουδήποτε τόμου μὲ ἀπαράβατη συνέπεια. ὁποιονδήποτε σελιδάριθμό της διαιρέσουμε μὲ τὸ 4, ἂν ἀφήνῃ ὑπόλοιπο 0 ἢ 1, ἡ στήλη του περιέχει ἑλληνικὸ κείμενο, ἂν ἀφήνῃ ὑπόλοιπο 2 ἢ 3, περιέχει τὴ λατινική του μετάφρασι.
      Οἱ ξένοι βιβλικοὶ ἐπιστήμονες, ποὺ δὲν ξέρουν ἑλληνικά, ἢ ποὺ ξέρουν ὅτι τὸ ἀναγνωστικό τους κοινὸ δὲν ξέρει ἑλληνικά, ὅταν γιὰ τὴ Βίβλο χρησιμοποιοῦν ἀρχαῖες ἑρμηνευτικὲς ἢ εἰσαγωγικὲς ἢ ἱστορικὲς πληροφορίες ἀπὸ Ἕλληνες ἐκκλησιαστικοὺς συγγραφεῖς, ποὺ εἶναι καὶ οἱ σπουδαιότεροι, τὶς διαβάζουν καὶ τὶς παίρνουν ἀπὸ τὴ λατινική τους μετάφρασι, καὶ παραπέμπουν στὶς λατινικὲς στῆλες, οἱ ὁποῖες διαιρούμενες διὰ τοῦ 4 ἀφήνουν ὑπόλοιπο 2 ἢ 3.
      Οἱ Ἕλληνες βιβλικοί, ποὺ κανείς τους δὲν ξέρει λατινικά, καὶ εἶναι καὶ Ἕλληνες ποὺ ἀπευθύνονται σὲ Ἕλληνες, καὶ τὸ ἑλληνικὸ κείμενο ἔτσι κι ἀλλιῶς εἶναι προτιμητέο ὡς πρωτότυπο, ὑποτίθεται ὅτι διαβάζουν πληροφοροῦνται καὶ παραπέμπουν στὶς ἑλληνικὲς στῆλες, ποὺ ὑποτίθεται ὅτι ἐρευνοῦν καὶ καταλαβαίνουν˙ καὶ τὸ ἀναγνωστικό τους κοινὸ βέβαια ἑλληνικὰ διαβάζει καὶ στὶς ἑλληνικὲς στῆλες πρέπει νὰ τὸ παραπέμπουν.
 
 
Δίδαγμα
 
    Δὲν γίνεται ὅμως πάντοτε ἔτσι. οἱ Ἕλληνες βιβλικοὶ «ἐπιστήμονες» συχνὰ παραπέμπουν στὶς λατινικὲς στῆλες. ὄχι διότι αὐτοὶ ἢ τὸ κοινό τους ξέρουν τὰ λατινικὰ καλλίτερα ἀπὸ τὰ ἑλληνικὰ ―κάθε πρωτότυπο ἄλλωστε εἶναι αὐθεντικώτερο ἀπ᾽ ὁποιαδήποτε μετάφρασί του, κι ἀξίζει τὸν κόπο, ἔστω καὶ μὲ περισσότερες δυσκολίες, ἀπ᾽ αὐτὸ νὰ πληροφορῆσαι καὶ σ᾽ αὐτὸ νὰ παραπέμπῃς―, ἀλλὰ διότι δὲν ἐρευνοῦν πουθενά, οὔτε στὸ ἑλληνικὸ πρωτότυπο οὔτε στὶς λατινικὲς μεταφράσεις, ἀλλὰ ξεσηκώνουν τὶς ἕτοιμες λατινικὲς παραπομπὲς ἀπὸ τοὺς ξένους, τοὺς ὁποίους θαυμάζουν κι ἀντιγράφουν. καὶ δὲν σκέφτονται ―προφανῶς δὲν ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ σκεφτοῦν, γιατί, ἂν εἶχαν τὴ δυνατότητα, δὲν θὰ τὸ ἔκαναν― ὅτι οἱ παραπομπές τους εἶναι φάλτσες˙ φάλτσες καὶ πολὺ προδοτικές˙ τοὺς προδίδουν ὅτι κλέβουν˙ ὅτι αὐτὸ εἶναι κλοπή˙ κλοπὴ καὶ λεηλασία˙ ὅτι οἱ παραπομπές τους διαιρούμενες διὰ τοῦ 4 ἀφήνουν ὑπόλοιπο 2 ἢ 3. ἐννοεῖται ὅτι οἱ «ἐπιστήμονες» αὐτοὶ οὔτε ἰδέα ἔχουν ὅτι τοὺς συμβαίνει αὐτὸ ἢ ὅτι αὐτὸ ἐλέγχεται τόσο εὔκολα, χωρὶς κἂν ν᾽ ἀγγίξῃς τὴν Πατρολογία τοῦ Μίν. κάνουν σὰ τὸ μαθητὴ ἐκεῖνο τὸν κουμπούρα, ποὺ ἔγραψε σὲ «σκονάκια» τὴ μετάφρασι ὅλων τῶν λατινικῶν του, μία μία παράγραφο, καὶ ὅταν ὁ καθηγητής του στὶς γραπτὲς ἐξετάσεις ἔδωσε τὸ κείμενο μισῆς μόνο παραγράφου, αὐτὸς ἔγραψε τὴ μετάφρασι ὅλης τῆς παραγράφου˙ γιατὶ δὲν ἤξερε ποῦ σταματάει τὸ κείμενο.
        Πάρτε τὰ «συγγράμματα» καὶ τὶς λοιπὲς «ἐργασίες» τῶν Ἑλλήνων βιβλικῶν «ἐπιστημόνων»˙ χωρὶς νὰ δῆτε τὴν Πατρολογία τοῦ Μίν, στὸ σπίτι σας, ξαπλωμένοι ἄνετα στὸν καναπέ, διαιρέστε διὰ τοῦ 4 τὴν ὁποιαδήποτε παραπομπή τους σ᾽ αὐτὴ τὴν Πατρολογία, ἢ ἔστω διαιρέστε τὰ δυὸ τελευταῖα ψηφία τοῦ σελιδαρίθμου, καὶ θὰ δῆτε πόσες φορὲς παραπέμπουν σὲ λατινικὲς στῆλες. καὶ μὴ νομίσετε ὅτι μόνο αὐτὲς εἶναι κλεμμένες. πολλὲς φορὲς οἱ ξένοι ξέρουν λίγα ἑλληνικά, καὶ γιὰ περισσότερη φιγούρα προτιμοῦν νὰ παραπέμπουν στὶς ἑλληνικὲς στῆλες˙ κι ἔτσι ἡ κλοπὴ τῶν δικῶν μας δὲν φαίνεται. καὶ μία λατινικὴ παραπομπὴ ἂν βρῆτε στὸν δικόν μας, νὰ ξέρετε ὅτι οἱ παραπομπές του ὅλες εἶναι κλεμμένες˙ ἡ ἑλληνομάθεια τῶν ξένων εἶναι ἐκείνη ποὺ τοὺς καλύπτει. μή φοβηθῆτε καὶ μὴ διστάσετε νὰ ἐξετάσετε ἔτσι καὶ τοὺς πιὸ μεγάλους, τοὺς πολὺ πολὺ μεγάλους˙ ἐκεῖ θὰ δῆτε τὴ μεγαλοσύνη τους. θὰ δῆτε ὅτι δὲν εἶναι οὔτε μικρομεσαῖοι. εἶναι μόνο ξεσηκωταὶ ξένων ξυλοκεράτων (ξξξ, ξοῦ ξοῦ ξοῦ, νὰ τὸ θυμᾶστε).
       Ἔχουν ὅμως οἱ «βιβλικοί» μας «ἀπόψεις»˙ «ἀπόψεις» νὰ δῆτε! ἐπειδὴ φαντάζονται ὅτι παρ᾽ ὅλα τὰ χάλια τους μποροῦν νὰ ἔχουν ἀπόψεις.
 
 
Μελέτες 7 (2010)